روستای رزین در دل دشت‌ها و کوه‌های زیبای بخش بیلوار از توابع شهرستان کرمانشاه قرار گرفته است. در این روستا مردمانی با فرهنگ و سنت‌های غني و کهن درآمیخته‌اند. سالیان درازی است که نقش اصلی زنان روستای رزین، مشارکت در تولید و سازندگی در بخش کشاورزی بوده است؛ کارگران فصلی بی‌مزد، مادرانی دلسوز و نظاره‌گر روز و روزگار؛ و حال دیرزمانی نیست که با فعالیت‌های خود تصویر دیگری بر سرنوشت خويش رقم زده‌اند.
زنان روستای رزین امروز با دقت بیشتری اوضاع و احوال زندگی خود و روستایشان را رصد می کنند، عمیق‌تر می‌اندیشند و بهتر تصمیم می‌گیرند. ايشان در نشست مشارکتی به مشورت می‌پردازند، تشکیل گروه داده‌اند و صندوق اعتباری خرد برای روستایشان تاسیس کرده‌اند. حال با وحدت و یکدلی، با جوشش و کوشش و همدلی، به انتهای جاده منیت رسیده‌اند و ما شدن را آغاز کرده‌اند. زنانی که به تنهایی صدایشان بی اثر بود، حال هویتی جدید یافتهاند و بانگ سر داده‌اند که «ما گروه هفتاد نفری توسعه و برنامه‌ریزی زنان روستای رزین هستیم»، «ما می خواهیم پس می توانیم».
زنان روستای رزین که پیش از این به تنهایی و بدون حضور همسران و پدران و برادرانشان نقش موثری ایفا نمی‌کردند هم اکنون نه تنها نظاره‌گر تجربه موفقیت کارهای گروهی زنان در جای جای کشور هستند بلکه با تجارب و آموخته‌هایشان بر دورترین نقاط کشور نیز اثرگذار هستند. در این مسیر بانوان روستای رزین، پس از بازدید از تجارب گروه زنان روستایی گرمسار، مبارزه بیولوژیک کنه را از آن‌ها آموختند؛ همچنین زنان روستای گرمسار از زنان روستای رزین روش زنبورداری سنتی و ارگانيک کرمانشاهی را آموختند. پياده‌سازي تجارب ایشان، زمينه‌اي فراهم کرده است که دویست نفر از دهیاران استان از دستاوردهایشان بازدید کنند.
زنان روستاي رزین توانسته‌اند بر بینش فرهنگی پدران، برادران و همسران خود نیز اثر گذار باشند و دوشا دوش آنان در فرآیندهای تصمیم‌گیری کلان روستای خود مشارکت فعال داشته باشند. کارشناسان بیرونی سابق بر این، نمی‌توانستند در خصوص مسایل داخلی روستا، با زنان به راحتی جلسات مشورتی داشته باشند؛ اکنون زنان فعال روستای رزین، به منظور ارایه دستاوردهایشان، در جلسات مدیریت روستا، بازدیدهای کشوری و سمینارها شرکت می‌کنند و پیگیر ایفای نقش اجتماعی خود هستند. همسرانشان نیز در این مسیر با حمایت آگاهانه و فعالانه از ایشان، در این راه به یاری‌شان می‌شتابند. ایشان امروز نظارتی فعال بر اقدامات شورای روستا دارند و با شور همگانی خود، در بر مدیریت روستا نیز اثرگذارند.
زنان روستای رزین امروز نیازهایشان را در فضایی توسعه‌یافته‌تر طلب می‌کنند؛ ایشان درخواست آموزش می‌کنند و نیازشان کسب مهارت‌های حرفه‌ای، راه‌اندازی معیشت‌های پایدار و کسب دانش شیوه‌های نوین کشاورزی است. در گذشته زنان فرصت بسیار اندکی برای ارایه نظرات داشتند و صدایشان نه توسط روستاییان و نه توسط مسوولان شنیده نمی‌شد؛ همچنین اگر گروه‌هایی هم تلاش می‌کردند با ایشان نشست داشته باشند، قابلیت و توانایی بیان نظرات و خواسته های واقعی و معقول‌شان را نداشتند. حال زنان روستای رزین در خصوص مسایل توسعه روستای خود، صاحب نظر هستند و مورد مشورت قرار می‌گیرند و پیگیر راه‌اندازی دفتر توسعه روستایی و مکان‌های برای گردهمایی عمومی هستند.
زنان روستای رزین موفق به تولید ده هزار نهال گلدانی در یکسال گذشته (2015) شده‌اند که از این طریق تغییر محسوسی در معیشت خانوار ایجاد کرده‌اند. ده نفر از زنان روستای رزین موفق به راه‌اندازی کارگاه چهل‌تکه‌دوزی شده‌اند و از این راه درآمد کسب می‌کنند. همچنین با حفظ کیفیت محصول خود، به بازار فروش تضمینی متصل شده‌اند و حال فراتر از تقاضاهای اولیه خود، قابلیت حضور و ارائه دستاوردها در نمایشگاه‌های بین المللی را یافتهاند. گروه زنان رزین، امروز تبدیل به قالی‌بافانی ماهر، گیوه دوزانی کم نظیر و خیاطانی زبده شده‌اند. در این راه تعداد ده نفر از زنان روستا مشغول قالی بافی، بیست نفر خیاطی و پنجاه نفر از بانوان گیوه بافی می‌کنند و از این راه کسب درآمد می‌کنند.
زنان روستای رزین همچنین در فرآیندی کم نظیر مشارکت داشته‌اند و زمینه رهاسازی اراضی تصرفی را در رزین فراهم آوردند. پنجاه
هکتار از اراضی تصرف شده توسط مردم به صورت داوطلبانه به دولت بازگردانده شد. این اراضی هم اکنون با مشارکت روستاییان با دولت، تبدیل به باغستان گل محمدی شده است. در آزادسازی اراضی تصرفی، این زنان روستای رزین بودند که دوشادوش مردان در جلسات حضور داشته و اعلام نظر می‌کردند. در زمان احیاء این اراضی، وقتی پیشنهاد راه اندازی باغستان گل محمدی مطرح شد، ابتدا مردان روستا پیشنهاد دادند که زنان در فعالیت کاشت همکاری کنند؛ اما زنان روستای رزین حاضر به پذیرش نقش سنتی (مبتنی بر کارگری و روز مزدی) نشدند و خواهان مالکیت در بهره‌برداری بودند. ایشان توانستند سهمی هشت هکتاری از بیست و چهار هکتار زمین زیر کشت را جهت کاشت گل محمدی و بهره برداری از آن از اداره کل منابع طبیعی کرمانشاه دریافت کنند. در حال حاضر گروهی متشکل از چهل نفر از بانوان داوطلب، سه هزار و پانصد گل محمدی را در منطقه تحت مالکیت خود کاشته‌اند و مشغول آبیاری و محافظت از آن هستند. با این اقدام بی سابقه، زنان روستای رزین موفق به مالکیت بهره‌برداری شدند و حال در اراضی خود می‌کوشند و می‌کارند و تلاش می‌کنند تا با باغستانی آباد به احیاء منابع طبیعی بپردازند. نسیم همدلی بر دل‌های پاک‌شان جاری و ساری و تشریک مساعی‌شان پایدار و ماندگار برای امروز و فردای این دیار به ارمغان بماند.
